Meer zicht op hoeveel je beweegt, wanneer en hoe lang en of je goed of slecht slaapt… En vooral waarom dat zo is. Jawbones, ze zijn innovatief en vooral handig. En nog mooier: de apparaatjes maken binnen GGZ Friesland deel uit van de behandeling van eetstoornissen.
‘Het sluitinkje kan wel beter’. Aan het woord is Paco van der Reijden, psychomotorisch therapeut binnen het team Eetstoornissen. Wie het over Jawbones wil hebben, kan hém gerust vragen stellen over het hoe en wat. Want Paco is een van de behandelaren die er binnen GGZ Friesland veel en vaak mee werkte. Bovendien is hij een nuchtere, reële man. Dus verwacht geen ‘hosanna, hosanna’-verhaal. Maar wel een eerlijk en inzichtelijk relaas over nut en noodzaak, voor- en nadelen.
Natuurlijk, zegt Paco, het is maar een detail; dat sluitinkje. Maar hoe handig een Jawbone ook kan zijn, gebruiksgemak is misschien nog wel belangrijker dan een functie meer of minder. Geen vader of moeder die erop zit te wachten dat je bij het optillen van je kleine zoon of dochter voor schrammen zorgt doordat je Jawbone-sluiting over een ruggetje schuurt.
Het is die ervaring die als een voorbeeld dient van de imperfectie van Jawbones. Dat geeft niet, want geen enkel innovatief product kan meteen perfect zijn. En misschien zelfs wel nooit wórden. Maar dat laat onverlet dat de Jawbone wel degelijk een goed voorbeeld is van hoe innovatie in de vorm van een multifunctioneel polshorloge kan bij dragen aan succesvolle behandelingen.
Het gebruik van de Jawbone is dan ook geen doel op zich. Maar het is wel een middel
‘Het doel van de behandelingen in het kader van eetstoornissen is om gezond om te gaan met je lijf’, stelt Paco. Daarmee doelt de psychomotorisch therapeut niet enkel op voeding. Bij gezondheid hoort ook een goed bewegings- en slaappatroon. Daarbij helpen uitvindingen zoals de Jawbone. Hij staat op uit zijn stoel in een van de ruimtes in het Jelgerhuis, trekt een lade open en tevoorschijn komt een nog in de doos zittende Jawbone.
Paco testte er zelf eentje, vertelt hij . Zodoende kreeg hij een beeld van wat zijn cliënten ermee kunnen. En hoe hij dat als behandelaar dan weer kan verwerken. Toch is nut en noodzaak van een behandeling ook afhankelijk van hoe de cliënt erin staat. Waar het aan schort of juist niet. Iedere persoon is anders, ieder leven ook. ‘Het gebruik van de Jawbone is dan ook geen doel op zich. Maar het is wel een middel. We willen eet- en leefpatroon normaliseren. Daar is dit geschikt voor.’
Volgens Paco zorgt de Jawbone voor ondersteuning bij de behandeling en geeft het een redelijk tot goed objectief beeld. Op zijn minst een indicatie, een inzicht ook vooral dus. ‘Want er wordt ook wel eens iets níet geregistreerd – een drukke dag kun je namelijk ook hebben zonder veel stappen te zetten. Maar via de Jawbone krijgen we dan wel een idee van ontwikkelingen en patronen.’
Hoe lang slaap je, hoe diep slaap je, hoeveel slaap heb je nodig... Hoeveel stappen zet je, hoeveel moet je er nog zetten om een persoonlijk doel te halen en hoeveel calorieën eet je en via welke maaltijden...? Vragen, vragen, vragen. De Jawbone heeft er een antwoord op.
De behandelaar heeft naar eigen zeggen gemerkt dat niet iedere cliënt per se enthousiast wordt van het gebruik ervan of zelfs maar het idee het te gáán gebruiken. ‘Er zijn mensen die het wel wat lijkt en er zijn er ook die het als een druk gaan ervaren.
Belangrijk is in dit soort gevallen vooral dat je als behandelaar goed moet inschatten wie er geschikt voor is en wie niet.’ Want hoe mooi en interessant ook, Paco realiseert zich één ding maar al te goed: ‘Een apparaatje zoals de Jawbone kan je leven helpen, maar het moet niet je leven gaan beheersen.’
Wijze woorden.
Cliënte Naomi: Het heeft toegevoegde waarde
Het gebruik van Jawbones maakt deel uit van de dagbehandeling Eetstoornissen. Deze duurt zes maanden, met een uitloop tot negen maanden. Naomi (*) heeft de Jawbone zes weken gebruikt. ‘Ik vind het interessant. Je krijgt namelijk inzicht in de mate van bewegen, je kunt kijken hoe je dat kunt uitbouwen en ook geeft het een beeld van hoe lang je slaapt en vooral ook hoe diep.’ Ze ervoer ook een nadeel van het gebruik van het apparaatje.
‘Op een gegeven moment merkte ik dat het z’n doel voorbij schoot. Dat je denkt: ik moet nog wat doen of ik moet juist nóg meer doen. En dat je je afvraagt of het apparaat wel
alles heeft geregistreerd. Ik was bij voorbeeld een keer heel lang winkelen. Toen bleek dat de activiteit, de beweging, niet was geregistreerd. Toen was ik helemaal van slag. Dat kan de bedoeling niet zijn.’
Het heeft wel voor bewustwording gezorgd, zegt Naomi. ‘In die zin is het wel heel erg handig als onderdeel van de behandeling. Je ziet ook resultaten, je ziet wat het met je
doet. Het maakte me uiteindelijk wel rustiger, het heeft wat dat betreft wel degelijk wat toegevoegd.’
(*) = Uit privacy-overwegingen is een gefingeerde cliëntennaam gebruikt